Co niesie tydzień (29 XI – 5 XII 2015)
29 listopada – I niedziela Adwentu
Tylko w Jednym w Chrystusie nadzieja, a w jednym w Adamie był upadek.
W pierwszym czytaniu z Księgi Proroka Jeremiasza (Jr 33,14-16) jest zapowiedź tego, że Bóg wzbudzi dawidowi potomka sprawiedliwego, który będzie wymierzał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Jerozolima będzie mieszkała bezpiecznie. Jego imię, którym Go będą nazywać to: Pan naszą sprawiedliwością.
Z tych słów płynie dla nas ważny wniosek. Zbawienie, jakie Bóg zapowiada wiernym dokona się przez jedną Osobę Bożą – Mesjasza zapowiedzianego, który jest Synem Bożym. Nie będzie to jakaś przemiana ogólna, czy odnowienie przez zmianę praw obowiązujących – praw fizycznych i praw duchowych – ale będzie to powierzone jednemu Bogu – Człowiekowi. Wiemy, że jest Nim Jezus Chrystus.
Natomiast Ewangelia (Łk 21,25-28.34-36) mówi o oczekiwaniu powtórnego przyjścia Jezusa Chrystusa. To oczekiwanie będzie poprzedzone znakami na słońcu, księżycu i
gwiazdach. Będzie trwoga narodów bezradnych wobec tego, co się dzieje, szumu morza, jego nawałnicy; ludzie będą mdleć ze strachu w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi, bo wstrząśnięte będą niebiosa; moce niebios zostaną wstrząśnięte. I wtedy przyjdzie Syn Człowieczy na obłoku. Nie znaczy, to że „pojedzie” na chmurze – jak na rydwanie, ale że wyjdzie jak gdyby z obłoku. Ten obok zawsze symbolizuje przejście z innej rzeczywistości do naszej. Tak było na Taborze, tak było przy Wniebowstąpieniu Pana Jezusa. Ale ważne tu jest, żeby nie wystraszyć się. Ci, co oczekują Chrystusa powinni się cieszyć, podnieść głowę, nabrać ducha, bo zbliża się odkupienie. Ale wcześniej trzeba uważać na to, aby nasze serce nie stały się ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa, trosk doczesnych – by nie były przywiązane zbytnio do tego świata. I trzeba pamiętać, że to ma przyjść znienacka, bez zapowiedzi.
To nagłe przyjście jest bardzo ważnym momentem i nikt nie zdąży się do tego przygotować. Nie można myśleć: „jeszcze mam czas i zanim to nadejdzie przygotuję się do tego; będę się starał być dobrym i sprawiedliwym”. Nie, trzeba być nam stale przygotowanym do tego – jak na swoją śmierć.
Mówi o tym drugie czytanie z Listu do Tesaloniczan (1 Tes 3,12-4,2), żeby się utwierdzać w świętości na przyjście Chrystusa. Mówi św. Paweł: „Niech Pan pomnoży liczbę wasza i spotęguje waszą wzajemną miłość do wszystkich, jaką i my mamy do was, aby serca wasze były nienaganne w świętości wobec Boga i ojca na przyjście Pana Jezusa wraz ze wszystkimi świętymi. I zachęca Paweł, aby stawali się coraz bardziej doskonałymi.
Serca nasze mają być święte i nienaganne w oczekiwaniu na przyjście Pana
30 listopada – Poniedziałek – Święto św. Andrzeja Apostoła
Mesjasz – Sługa Pański zbawienie Izraela i światłość dla Pogan, Odkupiciel i Zwycięzca
W pierwszym czytaniu z Księgi Proroka Izajasza (Iz 49,1-6) jest o Mesjaszu, o słudze Pańskim. Zwraca się prorok Izajasz do wysp odległych – czyli do całej ziemi. Mówi o słudze Pańskim, którego Pan powołał w łonie matki, uczynił z niego strzałę zaostrzoną i sługę, który Go rozsławi. Ukształtował go od urodzenia na sługę, by nawracał i gromadził, by podźwignął Izraela, ale nie tylko; by uczynił Go światłością na pogan, aby Boże zbawienie dotarło aż do krańców ziemi. Działo się to ponad 750 lat przed narodzeniem Jezusa Chrystusa…
Potwierdzeniem, jak gdyby wypełnieniem tego zapowiedzianego planu Bożego jest Ewangelia (Mt 4,18-22), w której Chrystus powołuje swoich apostołów, aby później stali się zaczynem misji ewangelicznej i Kościoła. Jest tu opisane powołanie Szymona – św. Piotra, jego brata – Andrzeja, Jakuba, syna Zebedeusza i brata jego, Jana, którzy na wezwanie Chrystusa zostawili sieci, towarzyszy i ojca i poszli za Nim.
Usłyszeli „Pójdź za Mną” i już nic nie mogło ich powstrzymać, należeli do Niego
1 grudnia – Wtorek
To w Chrystusie mieszka Mesjański pokój i każde zło i zgubne działanie w Nim ustanie
Czytania z wtorku mówią o wybraństwie Mesjasza, który będzie z pnia Jessego, a Jesse był ojcem Dawida. O jego przymiotach i również o wybraństwie ewangelicznym, które zakryło największe tajemnice przed mądrymi i roztropnymi, a objawiło prostaczkom. Bo takie było upodobanie Ojca. Tak więc pierwsze czytanie (Iz 11,1-10) mówi wprost o Chrystusie, na którym spocznie Duch Pański – Duch mądrości i rozumu, Duch rady męstwa, wiedzy i bojaźni Bożej.
Sprawiedliwość będzie jego pasem na biodrach, wierność przepasaniem lędźwi. Wtedy wilk zamieszka z barankiem. To jest zapowiedź mesjańskiego pokoju. Zła czynić nie będą ani zgubnie działać po całej świętej mej górze. Na znak narodów. Bo do Niego przyjdą ludy z modlitwą…
Natomiast w Ewangelii według św. Łukasza (Łk 10,21-24) Jezus rozradował się w Duchu Świętym, mówiąc: Wysławiam Cię Ojcze, Panie nieba i ziemi; że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. I dodał, że wszystko przekazał Mu Ojciec. I nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić. I powiedział do uczniów: Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli. Ta zapowiedź proroka Izajasza spełniła się po ośmiu wiekach i do dziś trwa dojrzewanie tego zasiewu.
Mądrość i roztropność rej ziemi jest niczym wobec prostoty serca ufającego Bogu.
2 grudnia – Środa
Wspaniałe ucztowanie z Bogiem w niebie, jest obrazem niepojętej radości zbawionych
Czytania ze środy mówią o radości, jaką przygotowuje Bóg dla swoich wiernych.
O tej radości mówi pierwsze czytanie (Iz 25,6-10a), że Pan zastępów przygotuje dla wszystkich ludów na świętej górze ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win i zedrze zasłonę zapuszczoną na twarz wszystkich ludów. I raz na zawsze zniszczy śmierć, odejmie hańbę od swojego ludu. I powiedzą : Oto nasz Bóg, któremuśmy zaufali, że nas wybawi.
Natomiast Ewangelia św. Mateusza (Mt 15,29-37) pokazuje już wstępną realizację tych Bożych zamierzeń. Jezus ociera łzy i daje cudowny pokarm nad Jeziorem Galilejskim. Uzdrawiał tez chorych, których do Niego przynosili: chromi chodzili, niewidomi widzieli, głusi odzyskiwali za Jego przyczyną słuch. I tłumy wielbiły Boga Izraela. Wtedy Pan Jezus, widząc, że są zgłodniali siedmioma chleba i kilkoma rybami nakarmił rzeszę zgłodniałych.
Znaki i cuda Jezusa otwierają i zapowiadają udział ludzkości w szczęściu Boga
3 grudnia – Czwartek – Wspomnienie św. Franciszka Ksawerego, prezbitera
Niech wejdzie do Bożego Miasta naród dochowujący wierności
Czytania czwartkowe mówią o bezpieczeństwie człowieczego losu. Bezpieczeństwie, które ma wymiar nie tylko doczesny, ale i wieczny.
W pierwszym czytaniu z Izajasza (Iz 26-1-6) jest o tym, że naród sprawiedliwy, dochowujący wierności wejdzie do królestwa Bożego. Tak pisze prorok: W ów dzień śpiewać będą tę pieśń w Ziemi Judzkiej: Miasto mamy potężne; On jako środek ocalenia sprawił mury i przedmurze. Otwórzcie bramy! Niech wejdzie naród sprawiedliwy, dochowujący wierności.
Natomiast Ewangelia (Mt 7,21.24-27) mówi o tym, że kto spełnia wolę Bożą, wejdzie do królestwa niebieskiego: „Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie”.
Na potwierdzenie tych słów dał porównanie: Każdego, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły na ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki.
Trzeba zatem budować na mocnym fundamencie. Tym fundamentem jest oczywiście Chrystus.
4 grudnia – Piątek
Zmiany w naturze i w ludzkich sercach, to spełnienie szlachetnych pragnień w mocy działań
Czytania z piątku mówią o znakach mesjańskich, jakie mają się dokonać. Tak mówi prorok Izajasz, a Ewangelia zaś nawiązuje do spełnienia się tych zapowiedzi.
W pierwszym czytaniu (Iz 29,17-24) słyszymy z ust proroka Izajasza słowa Boga: w krótkim już czasie Liban zamieni się w ogród, a ogród za bór zostanie uznany; oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą widzieć. Najubożsi rozweselą się w Świętym Izraela i wycięci będą wszyscy, co za złem gonią. Wtedy czcić będą Świętego Jakubowego i z bojaźnią szanować Boga Izraela. Duchem zbłąkani poznają mądrość, a szemrzący zdobędą pouczenie. Są to zapowiedzi nadchodzących zmian w naturze i w sercach ludzkich.
Z kolei Ewangelia z tego dnia (Mt 9,27-31) podaje, że gdy Chrystus przechodził, szli za nim dwaj niewidomi, wołając: Ulituj się nad nami, synu Dawida! Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: Według wiary waszej niech wam się stanie! I otworzyły się ich oczy… Chrystus zabronił im o tym mówić, ale skoro tylko wyszli, roznieśli wieść po całej okolicy. Tak to zaczęły się spełniać słowa proroka Izajasza.
Według naszej wiary realizują się nasze nadzieje, a te nadzieje w miłości otwierają wdzięczność.
5 grudnia – Sobota
Pan żywi i chroni, opatruje i umacnia, bo jest litościwy dla Swego Ludu.
Czytania z soboty podtrzymują w nas nadzieję, że Bóg widzi wszystko i nam pomaga.
W pierwszym czytaniu (Iz 30,19-21.23-26) jest o tym, że Bóg lituje się nad swoim ludem. Choćby ci Pan dał chleb ucisku i wodę utrapienia, twój Nauczyciel już nie odstąpi, ale oczy twoje patrzeć będą na twego Mistrza. On u będzie soczysty i pożywny. Trzoda będzie się pasła na rozległych łąkach. Nie będziesz płakał. Rychło Bóg okaże ci łaskę na głos twojej prośby… Pan opatrzy rany swego ludu i uleczy jego sińce po razach.
Natomiast w Ewangelii według św. Mateusza (Mt 9,35-10,1.6-8) Chrystus nauczał w synagogach, głosił Ewangelię, leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi. Byli znękani, porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swoich uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”. I przywołał do siebie swoich uczniów; udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choro by i słabości. I wysłał ich, dając im wskazania, aby szli do owiec, które poginęły z domu Izraela i głosili: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!
To Boże Serce, pełne litości, posyła człowieka z Boskimi darami.
Ks. H. Młynarczyk