CO NIESIE TYDZIEŃ (7 – 13 IV 2019)
7 kwietnia – V Tydzień Wielkiego Postu
Wszystko prowadziło do Chrystusa i Jego przyjście
odmieniło wszystko i we wszystkim pozostawiło Boży
ślad…
W pierwszym czytaniu z Księgi Proroka Izajasza (Iz 43, 16-
21) jest zapowiedź tego, że Pan odmieni zły los, otworzy drogę na
pustyni, napoi lud wybrany i dlatego nie trzeba patrzeć i wspominać
wydarzeń minionych – bo Pan przygotował nowe, wspaniałe
dary.Natomiast w drugim czytaniu z Listu do Filipian (Flp 3, 8-14)
św. Paweł mówi, co jest dla niego najważniejsze, co jest największą
wartością. Uznaje on za stratę wszystko oprócz poznania Jezusa
Chrystusa, Pana. Dlatego też dla Jezusa wyzuł się ze wszystkiego
i wszystko uznaje za śmieci. Tylko Chrystusa chce pozyskać, bo
znalazł w Nim sprawiedliwość – Bożą sprawiedliwość opartą na
wierze. Sprawiedliwość przez poznanie Chrystusa zarówno w
Jego mocy, w Jego zmartwychwstaniu, jak i udziale w Jego cierpieniach.
I chce św. Paweł, na wzór Chrystusa dojść do pełnego
powstania z martwych.
Z kolei Ewangelia (J 8, 1-11) jest o kobiecie, którą pochwycono
na cudzołóstwie i przyprowadzono do Chrystusa, aby wydał na
nią wyrok. Chrystus ich zaskoczył. Słuchając, pisał palcem na
ziemi, a gdy skończyli, powiedział: -Kto was jest bez grzechu,
niech pierwszy rzuci na nią kamień… Kiedy to usłyszeli, wszyscy
odeszli, poczynając od starszych. Jezus powiedział do niej: -Niewiasto,
nikt cię nie potępił? -Nikt, Panie… Rzekł do niej Jezus: -I
Ja ciebie nie potępiam. Idź i od tej chwili nie grzesz…
To miłosierdzie, jakie płynie od Chrystusa, jest miłosierdziem
skierowanym ku życiu i zwycięstwem nad
tym, co chore.
9 kwietnia – Poniedziałek
Prorok Daniel ocala niewinną Zuzannę, fałszywie
oskarżoną przez dwóch przewrotnych starców.
To czytanie pochodzące z Księgi Daniela (Dn 13, 41-62) wiąże
się Ewangelią z niedzieli. Tam przyprowadzono cudzołożną
niewiastę, a tutaj przedstawiono zgromadzeniu izraelskiemu
Zuzannę fałszywie oskarżoną i wydano na nią wyrok śmierci.
Ale kiedy prowadzono ją na stracenie, Duch Święty oświecił młodzieńca
imieniem Daniel, który zatrzymał wszystkich i namówił
na powrót do sądu, przed którym udowodnił że jest niewinna, a
starcy kłamali. W ten sposób ocalił Zuzannę oskarżoną fałszywie
o cudzołóstwo.
Natomiast w Ewangelii (J 8, 12-20) Chrystus mówi o sobie, że
jest światłością świata. Wzburzyło to faryzeuszy, że sam o sobie
wydaje świadectwa. W odpowiedzi Chrystus stwierdził, że nie
wydaje sam o sobie świadectwa, bo świadczy o Nim również Jego
Ojciec, który Go posłał. Zapytali: -Gdzie jest Twój Ojciec? Odpowiedział
im: -Nie znacie ani Mnie, ani Ojca mego; gdybyście
Mnie poznali, poznalibyście i Ojca mego.
Tylko przez wiarę można poznać Chrystusa. Tylko
wiara ukazuje nam Go jako światłość świata.
9 kwietnia – Wtorek
Wąż miedziany, ustawiony na pustyni był znakiem
ocalenia. Wskazywał na przyszłego Chrystusa.
W Księdze Liczb (Lb 21, 4-9) opisane jest, jak Izraelici szemrali
przeciwko Mojżeszowi, że wyprowadził ich z Egiptu tylko po
to, by na pustyni pomarli. Wówczas Bóg zesłał węże jadowite,
które kąsały i powodowały śmierć Izraelitów. Prosili Mojżesza,
by wstawił się za nimi u Pana. Mojżesz to uczynił, a Pan nakazał
mu sporządzić węża miedzianego i umieścić go na palu. Każdy
ukąszony, który spojrzał na niego, pozostawał przy życiu.
Ewangelia (J 8, 21-30) to rozmowa Chrystusa z faryzeuszami.
Kiedy im powiedział, że odchodzi i że gdzie On idzie, tam oni
pójść nie mogą, nie zrozumieli Go. Myśleli, że chce popełnić samobójstwo.
Wtedy Chrystus powiedział im, że oni są z niskości,
a On jest z wysoka i że pomrą w grzechach swoich, jeżeli nie uwierzą
w to, kim On jest. Gdy zapytali kim Jest, usłyszeli w odpowiedzi:
-Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie,
że ja jestem i mówię tylko to, czego mnie Ojciec nauczył. I zawsze
czynie to, co Jemu się podoba. Dlatego On, Ojciec jest ze Mną…
Tak jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak
potrzeba było, aby wywyższono Syna Człowieczego
– czyli Jezusa – aby każdy, kto w Niego wierzy, miał
życie wieczne.
10 kwietnia – Środa
Bóg ocalił trzech młodzieńców żydowskich z pieca
ognistego.
Pierwsze czytanie (Dn 3, 14-20. 91-92. 95) przenosi nas do
czasów niewoli babilońskiej. Król Nabuchodonozor nakazał postawić
złoty posąg bożka, któremu wszyscy mieli oddawać cześć.
doniesiono jednak, że Szadrak, Meszak i Abed-Nego, trzej młodzieńcy
pochodzenia żydowskiego służący królowi nie czynią
tego. Za to zostali skazani na śmierć w ogromnym piecu. Kiedy
ich związano i wrzucono do ognia, okazało się, że swobodnie chodzą
wśród płomieni i nic złego się im nie dzieje, a dodatkowo jest
wśród nich jeszcze ktoś czwarty. Wielkie zdumienie zapanowało.
Nabuchodonozor kazał wyciągnąć związanych młodzieńców z
ognia. Ci okazali się być już bez więzów, które z nich opadły. To
Bóg ich uratował.
Natomiast Ewangelia (J 8, 31-42) przytacza rozmowę Jezusa
z Żydami, w czasie której powiedział, że jeżeli będą trwać w Jego
nauce, będą Jego uczniami, poznają prawdę i prawda ich wyzwoli.
Oburzyli się na to, twierdząc, że są wolni, bo nie znajdują się w niczyjej
niewoli. wtedy Jezus powiedział im, że każdy, kto popełnia
grzech, jest niewolnikiem grzechu. I oni, chociaż są potomkami
Abrahama, to usiłują Go zabić, ponieważ nie przyjmują Jego nauki.
I choć się szczycą, że są potomstwem Abrahama, mylą się,
ponieważ zamierzają Go zabić za to, że mówił prawdę usłyszaną
od Boga. Co za tym idzie popełniają czyn nie Abrahama, ale diabła,
który jest ich ojcem…
Gdyby Bóg był Ojcem faryzeuszy, jak się tym szczycili,
to by miłowali Jezusa, który od Boga wyszedł i
którego sam Bóg posłał.
11 kwietnia – Czwartek
Przymierze Boga z Abrahamem.
Przymierze Boga z Abrahamem to przymierze wieczne, mówiące,
że Bóg jest jego Panem i Panem jego potomstwa. O tym
właśnie mowa w Księdze rodzaju (Rdz. 17, 3-9). Powiedział Bóg
do Abrama:
Oto moje przymierze z tobą: staniesz się ojcem mnóstwa
narodów. Nie będziesz więc odtąd nazywał się Abram, lecz imię
twoje będzie Abraham. Oddaję tobie i twoim potomkom cały kraj
Kanaan. Ty zaś i twoje potomstwo przez wszystkie pokolenia macie
zachować przymierze ze Mną.
Natomiast w Ewangelii (J 8, 51-59) słyszymy zarzuty, jakie
skierowali przeciwko Jezusowi Żydzi, za to, że powiedział: -Kto
zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki… Nazwali Go
opętanym, bo Abraham umarł i prorocy, a On mówi, że kto
zachowa Jego naukę, ten śmierci nie zazna. Odpowiedział im
Jezus: -Ja siebie sam nie otaczam chwałą, ale Ojciec mój, który
Mnie chwałą otacza, o którym mówicie, że jest waszym Bogiem,
choć Go nie znacie. Wy go nie znacie, ale Ja Go znam i Słowo Jego
zachowuje. I dodał, że Abraham, rozradował się z tego, że ujrzał
Jego, Chrystusa dzień. a kiedy im powiedział, że zanim Abraham
się stał, On już był, porwali kamienie, by rzucić na Niego, lecz On
sie ukrył i wyszedł ze świątyni.
Nie rozumieli Żydzi, że On jest Tym, który nie ma
początku, że od Boga pochodzi i że zawsze był. Chcieli
Go za to ukamienować.
12 kwietnia – Piątek
Pan ( Bóg) czuwa nad sprawiedliwym. Jemu Chrystus
powierzył swoje życie.
Pierwsze czytanie z Księgi Jeremiasza (Jr 20,10-13) mówi o
tym, jak ten prorok przepowiedział zdradę Chrystusa. Przepowiedział
wszystkie złe zamiary wobec Niego. Ale Pan jest potężnym
mocarzem. Dlatego prześladowcy ustaną i nie zwyciężą.
Bo Pan zastępów, który doświadcza sprawiedliwego, uratuje Jego
życie z ręki złoczyńców.
Natomiast Ewangelia (J 10, 31-42) to kontynuowanie sporu z
Żydami. Żydzi chcieli ukamienować Chrystusa za to, że bluźni,
twierdząc że jest Bogiem. Odpowiedział im Jezus, że napisane jest
w Prawie: Bogami jesteście. I jeżeli Pismo nazywa bogami tych,
do których skierowane zostało Słowo Boże, to jakże mogą mówić
o Nim, że bluźni. – Jeżeli nie dokonuję dzieł mego Ojca, to mi nie
wierzcie. Lecz jeśli dokonuję, to choćbyście Mnie nie wierzyli, to
wierzcie dziełom moim i poznajcie, że Ojciec jest we Mnie, a Ja
w Ojcu.
Chcieli Go pojmać, lecz uszedł z ich rak. Udał się
za Jordan. Tam wielu przybyło do Niego i uwierzyło,
przypominając sobie, że Jan o Nim powiedział całą
prawdę… .
13 kwietnia – Sobota
Bóg gromadzi rozproszonych, aby byli Mu wierni,
byli Mu ludem, a On ich Bogiem.
W pierwszym czytaniu prorok Ezechiel (Ez. 37, 21-28) pociesza,
że Bóg zbierze rozproszonych ze wszystkich krańców ziemi,
uczyni jednym ludem, uwolni od ich wiarołomstw, oczyści ich i
będą żyć według Jego praw i zachowywać przykazania; że zawrze
z nimi wiekuiste przymierze pokoju.
Ewangelia (J 11, 45-57) jest o tym, że po wskrzeszeniu Łazarza
arcykapłani i faryzeusze zdecydowali się zwołać Najwyższą Radę,
na której postanowiono zabić Jezusa, ponieważ dokonywał wielkich
znaków. Dlatego Jezus już nie występował publicznie, lecz
przebywał w pobliżu pustyni, w miasteczku Efraim. A zbliżała się
Pascha. Arcykapłani i faryzeusze wydali polecenie, by doniesiono
o miejscu Jego pobytu.
Jezus odda swoje życie na krzyżu, aby zgromadzić
rozproszone dzieci Boże; aby każdy, kto w Niego wierzy,
miał życie wieczne.