PRZY STOLE NA PLEBANII (19-26.I.2020)

Pani gospodyni – W dzisiejszej Ewangelii jest o tym jak
Pan Jezus przyszedł do Jana Chrzciciela, aby otrzymać od niego
chrzest w rzece Jordan. Mam pytanie: czym się różni chrzest
chrześcijański od chrztu, jakiego udzielał Jan Chrzciciel?

Ks. wikariusz– Pani Mario, myślę, że pani wiele razy słyszała
o tym z ambony, a w czasach młodości na katechizacji, ale to
dobrze że sobie przybliżymy ten temat, tuż po okresie Bożego
Narodzenia i na początku zwykłego okresu roku liturgicznego,
a szczególnie warto przypomnieć sobie naszą wiedzę o chrzcie w
Imię Jezusa Chrystusa. Otóż najwięcej mówi o tej różnicy zdziwienie
św. Jana Chrzciciela, który widząc nadchodzącego Jezusa
nazwał Go Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata. Nie
powiedział grzechy świata, ale wyraźnie grzech świata, bo to w
pierwszym rzędzie odnosi się do grzechu pierworodnego, a w
konsekwencji także do grzesznej ludzkości, która tylko w Jezusie
Chrystusie mogła odnaleźć drogę powrotu do Ojca Niebieskiego.
Jan Chrzciciel również wytłumaczył dlaczego chrzci Powiedział,
że został posłany aby chrzcił wodą, przez Tego, od Którego
wszystko zależy i pouczony, że Ten nad którym zobaczy zstępującego
Ducha Świętego, jako gołębica, On Sam będzie chrzcił
Duchem Świętym, bo jest Synem Bożym.

Ks. proboszcz – Tak właśnie jest. Różnica między tymi
chrztami jest przede wszystkim w osobach: syn ludzki – Jan i Syn
Boży Chrystus, a dalej, inne jest dzieło Jana, bo przygotowujące
na przyjście Chrystusa, od Dzieła Syna Bożego Chrystusa, który
otworzył Nową Rzeczywistość. Można to porównać, że tak się
różni Janowy chrzest z wody od Chrystusowego chrztu Duchem
Świętym, jak różni się wskrzeszenie zmarłego Łazarza tu na ziemi
od zmartwychwstania Łazarza przy końcu wieków, do życia
wiecznego. Jest również następna różnica, bo chrztu sakramentalnego
może udzielić każda osoba nawet niewierząca ponieważ
to Kościół chrzci, a nie człowiek. Chrzest rozpoczyna nowe życie,
jest kąpielą wieczności, powrotem człowieka do źródła, odrodzeniem
ludzkiej natury, oświeceniem i paruzją. W chrzcie jest zaakcentowane
przede wszystkim działanie Ducha Świętego i jego
substancjalna obecność w ochrzczonym.

Ks. dziekan – Chociaż forma chrztu Janowego i chrztu sakramentalnego
jest zewnętrznie podobna, to jednak nie ma tutaj
żadnego wynikania, ani kontynuacji, bo dotyczy to różnych
struktur i powoduje całkowicie odmienne działania. Wystarczy
wspomnieć że chrzest sakramentalny jest konieczny do zbawienia,
o czym świadczą słowa Jezusa, które powiedział do uczniów
po zmartwychwstaniu, wstępując do nieba dał im ostatni nakaz:
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!
Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie
uwierzy będzie potępiony. Ale te twarde słowa Chrystusa i ten
ostateczny nakaz trzeba uzupełnić następującymi przypadkami:
są nimi Chrzest własną Krwią, a dotyczy to męczenników za
wiarę w Chrystusa, którzy nie zdążyli przyjąć chrztu wodą. Dalej
jest możliwy chrzest pragnienia (kiedy nie możliwy jest chrzest z
wody), ale z aktem wiary musi być złączone pragnienie przyjęcia
tego chrztu.

Ks. emeryt – Taka jest nauka Kościoła, która idzie jeszcze
dalej mianowicie chrzest pragnienia w przypadku śmierci ludzi
niezdolnych do podjęcia samodzielnych decyzji może być zastąpiony
pragnieniem Kościoła pośredniczącego w realizowaniu
powszechnej woli zbawczej Boga, a tym samym pragnącego zbawienia
wszystkich ludzi. Dlatego uważa się że zbawienie dzieci
zmarłych bez chrztu wodą przed dojściem do używania rozumu
dokonuje się na podstawie tego, iż Kościół reprezentowany
głównie przez rodziców dziecka, pragnie jego zbawienia. Bo w
tym pragnieniu zbawienia mieści się również pragnienie chrztu.
Zbawienie zaś ludzi żyjących poza Chrześcijaństwem tłumaczy
teoria – anonimowego chrześcijaństwa, która zakłada, że każdy
człowiek ( nawet wtedy gdy sobie tego nie uświadamia) z istoty
swej bytuje w dwuwymiarowej (przyrodzonej i nadprzyrodzonej)
strukturze. Zbawia się zatem z racji przynależności do tzw.
powszechnej historii zbawienia. Natomiast ci którzy przyjmują
chrzest z wody we wspólnocie Kościoła, należą do tzw. specjalnej
historii zbawienia.

Ks. Infułat – Tu chciałbym poruszyć jeszcze temat ważności
i skuteczności chrztu. Otóż chrzest jest ważny jeżeli obrzęd, czyli
forma obmycia wyraża duchową przemianę człowieka dokonującego
się w Imię Chrystusa, chodzi tu o słowa wypowiadane przy
obmyciu wodą. Natomiast ze strony udzielającego chrztu wymagana
jest intencja udzielenia tego sakramentu. Chrztu może
dokonywać każdy człowiek (nawet nieochrzczony i niewierzący)
ponieważ chrztu udziela sam Kościół, a szafarz, czyli udzielający
chrztu człowiek jest jedynie aktualizujący działanie zbawcze Kościoła.
Natomiast ze względu na rangę i charakter chrztu Kościół
powierza jego udzielania w zwyczajnych warunkach biskupom,
kapłanom i diakonom, natomiast w wypadkach konieczności
także i świeckim. Jeżeli chodzi o skuteczność chrztu to w wypadku
dorosłych decyduje ich wiara, tzn. przyjęcie chrześcijańskich
prawd wiary i zasad moralnych, oraz intencja przyjęcia sakramentu
chrztu. Natomiast w wypadku chrztu dziecka, jego wiarę
zastępuje wiara wspólnoty Kościoła, która podejmuje decyzję o
przyjęciu przez niego chrztu. Tak więc o skuteczności zbawczej
chrztu dziecka decyduje wiara rodziców i Kościoła.

Ks. H. Młynarczyk