Co niesie tydzień (21-27 XII )
NIEDZIELA PONIEDZIAŁEK, WTOREK, ŚRODA
ŚWIĄTYNIA W JEROZOLIMIE MIEJSCEM SPOTKANIA CZŁOWIEKA Z BOGIEM ŁONO MARYI PIERWSZYM MIESZKANIEM BOGA – CZŁOWIEKA
Czytania z kończącego się okresu Adwentu i rozpoczynającego się czasu Narodzenia Pańskiego są szczególne. IV Niedziela Adwentu zapowiada szczególne zamieszkanie Boga wśród ludzi. W pierwszym czytaniu z Księgi Samuela król zwraca się do proroka Natana, mówiąc: Ja mieszkam w pałacu, a Arka Boża mieszka w namiocie. Odpowiedział królowi Natan: Rób wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą. Tej samej nocy skierował Bóg do Natana słowa: Idź i powiedz słudze Dawidowi: To nie ty zbudujesz mi dom, chociaż byłem z tobą, wytraciłem przed tobą wszystkich nieprzyjaciół, dałem ci największych ludzi na ziemi, lecz kiedy spoczniesz obok twych przodków, wzbudzę po tobie potomka; utwierdzę jego królestwo i on zbuduje Mi dom. Tak zapowiedział Bóg budowę świątyni jerozolimskiej. Równocześnie w Ewangelii z tego dnia jest Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny. Anioł Gabriel przyszedł do Najświętszej Dziewicy i powiedział: Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. On będzie wielki; będzie nazwany Synem Najwyższego.
W ten sposób zapowiedział Bóg szczególne przebywanie wśród swojego ludu.Bóg schodzi na ziemię, zamieszkuje w łonie Najświętszej Dziewicy, aby później być pośród ludzi i ujawnić – jak mówi święty apostoł Paweł w Liście do Rzymian z tej niedzieli – tajemnicę od wieków ukrytą, a teraz daną człowiekowi dla skłonienia go do posłuszeństwa wierze, Bogu, który jedynie jest mądry, przez Jezusa Chrystusa, któremu chwała na wieki.
ANNA WIELBI BOGA ZA DAR SYNA SAMUELA MARYJA WIELBI BOGA ZA DAR SYNA BOŻEGO, DLA ZBAWIENIA ŚWIATA
W poniedziałek pierwsze czytanie z Księgi Samuela mówi o innym narodzeniu – o narodzeniu się Samuela, ostatniego z tzw. „Sędziów”, przez których Bóg rządził Izraelem, narodzonego z matki, która była niepłodną. Bóg okazał jej łaskę i porodziła chłopca, którego oddała do świątyni. Był on wielkim sędzią w Izraelu, prowadził lud.
Natomiast w Ewangelii ukazana jest Najświętsza Dziewica, która, przychodząc do świętej Elżbiety, matki św. Jana Chrzciciela, wyśpiewuje hymn uwielbienia Boga za wielkie rzeczy jakie uczynił Wszechmocny nad narodem, jak obiecał ojcom – Abrahamowi i jego potomstwu
ZAPOWIEDŹ PROROKA MALACHIASZA SPEŁNIŁA SIĘ NA JANIE CHRZCICIELU * NIEMY OJCIEC PRZEMÓWIŁ – ZADRŻAŁY LUDZKIE SERCA
Wtorek – Pierwsze czytanie – z Księgi proroka Malachiasza – jest zapowiedzią przyjścia Jana Chrzciciela. Tak mówi Pan Bóg przez proroka: Oto Ja wyślę proroka Mego, aby przygotował drogę przede Mną. On jest jak ogień złotnika i łuk farbiarzy, usiądzie, aby przetapiać i oczyszczać serca i skłaniać je dla Pana. Ewangelia z tego dnia także mówi o Janie Chrzcicielu – o jego narodzeniu i odzyskaniu mowy przez Zachariasza, ojca Jana. Oto gdy podano mu tabliczkę, aby napisał jego imię, rozwiązały się jego usta i wielbił Boga. Wszyscy zaś pytali: Kimże będzie to dziecię?
BŁOGOSŁAWIONY PAN BÓG IZRALELA WOŁA ZACHARIASZ PRZYPOMINAJĄC CZUŁĄ OPIEKĘ BOGA, KTÓRY PRZYNOSI ZBAWIENIE
Czytania ze środy ponownie przypominają zapowiedź proroka Natana o zbudowaniu świątyni jerozolimskiej. Bo Bóg chce zamieszkać pośród ludu w tej świątyni. A Ewangelia to słowa Zachariasza, ojca świętego Jana, który napełniony Duchem Świętym prorokował o wyzwoleniu ludu zbawczą mocą, tak jak to zapowiedział przez świętych proroków, okazaniu miłosierdzia przez Boga nad ludem, bo wspomniał Pan święte przymierze z Abrahamem. I mówił Zachariasz w Duchu Świętym o Janie: Ty, dziecię, będziesz prorokiem Najwyższego, bo pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi i dać ludowi poznać zbawienie; by światłem stać się dla tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają i kroki nasze skierować na drogę pokoju.
NARODZENIE PAŃSKIE
Od Mszy wieczornej, wigilijnej rozpoczyna się nowy okres. Słowo Boże mówi o miłości Boga, który zesłał Odkupiciela. Aby lud na wieki sławił łaski Pana. Potwierdza to świadectwo świętego Pawła o Chrystusie z Dziejów Apostolskich. W synagodze w Antiochii zwrócił się do zebranych, przypominając historię Izraela, ciągle otoczoną cudami i że z pokolenia Dawidowego wyprowadzi Bóg Zbawiciela, Jezusa, głosząc najpierw przez Jana nawrócenie. W Ewangelii znajdujemy rodowód Jezusa Chrystusa, zapowiedź Jego narodzenia. Trzy razy po 14 pokoleń od Abrahama aż do przyjścia Zbawiciela.
Wszystkie czytania z Uroczystości Narodzenia są skierowane do tego wydarzenia, że naród, kroczący w ciemnościach, ujrzał światłość wielką, że Bóg złamał jarzmo niewoli, że na barkach Dziecięcia spoczywa władza, bo On jest Przedziwnym Doradcą, Bogiem Mocnym, Odwiecznym Ojcem, Księciem Pokoju i Jego panowanie na wieki. Poucza nas również w czytaniach święty Paweł, abyśmy wyrzekli się bezbożności i żądz światowych i rozumnie, pobożnie i sprawiedliwie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa.
Przypominają nam również czytania historyczne wydarzenie narodzenia się Chrystusa w Betlejem po tym, jak wyszło rozporządzenie cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w państwie. I dlatego udał się Józef z Galilei z miasta Nazaret z Maryją, poślubioną mu i brzemienną do Betlejem. Tam porodziła swojego pierworodnego Syna. Tam pasterze , powiadomieni przez aniołów jako pierwsi oddali cześć nowonarodzonemu Zbawicielowi.Pasterze opowiadali wszystkim o tym, co się wydarzyło. Pobiegli bowiem do Betlejem, żeby nieść nowinę anielską wszystkim, którzy słyszeli.
I woła Izajasz: O Zbawicielu, o jak pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna Dobrej Nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście. Bóg twój zaczął królować, twoi strażnicy podnoszą głos. Powrócił Pan na Syjon. Zabrzmijcie radosnym śpiewaniem wszystkie ruiny Jeruzalem, bo Pan pocieszył swój lud. Wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie Boga naszego. Przemawia też do nas Słowo Boże z tego dnia z Listu św. Pawła Apostoła do Hebrajczyków, że wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna, Jego ustanawiając Dziedzicem wszystkich rzeczy. Przez Niego również stworzył wszechświat. Ten Syn jest odblaskiem Jego chwały, odbiciem Jego istoty. Do Niego mówi Ojciec: Ty jesteś Moim synem; Jam cię dziś zrodził. Niech Ci oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży. Natomiast święty Jan w pięknym hymnie rozpoczynającym się: „Na początku było słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo” mówi, że przez Niego wszystko się stało. Ono jest światłością ludzi. O tej światłości świadczył Jan. Na świecie było Słowo, a świat stał przez nie, lecz Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Natomiast wszystkim, którzy Go przyjęli, dało moc, aby stali się dziećmi Bożymi, którzy wierzą w imię Jego. Bo z woli Boga się narodzili.
DOPEŁNIENIEM PRAWDY EWANGELICZNEJ JEST MĘKA PANA I JEGO ŚWIĘTYCH
Czytania z piątku, ze wspomnienia św. Szczepana, pierwszego męczennika, są odskocznią od radości Narodzenia Pańskiego, przedstawiając drogę Chrystusa, który oddaje życie i bierze sobie pomocników, męczenników, którzy również oddają życie w zbawczej misji. Diakon Szczepan, pełen łaski i mocy, działał cuda i znaki wśród ludu. A ponieważ nie mogli mu sprostać Żydzi w jego mądrości, wyrzucili go za miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca zwanego Szawłem, który później jako święty Paweł niósł Ewangelię po krańce ówczesnego świata.
Ewangelia z tego dnia przypomina słowa Chrystusa zapowiadającego swoją mękę i drogę męczeńską tych, którzy będą szli wiernie za Nim. Mówił Pan: Miejcie się na baczności przed ludźmi! Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu. Nie martwcie się jednak o to, co i jak macie mówić, bo to będzie wam poddane. Nie wy będziecie mówili, ale Duch Ojca waszego będzie przemiał przez was.
Świadectwo Jana Apostoła i Ewangelisty o Słowie życia i Zmartwychwstałym
Sobota kończąca ten tydzień to święto św. Jana, Apostoła i Ewangelisty. Pisze święty Jan w swym Liście: Myśmy to wszystko widzieli i świadczymy o Słowie życia. Głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione. Oznajmiamy wam cośmy widzieli i słyszeli, abyście mieli łączność z nami. To znaczy łączność z Ojcem i Jego Synem – Jezusem Chrystusem. W Ewangelii świętego Jana jest już myśl przeniesiona do sytuacji po zmartwychwstaniu Chrystusa, kiedy Maria Magdalena przyszła do grobu, ale zastała grób pusty. Pobiegła wówczas do apostołów. Do grobu przyszli wówczas Piotr z Janem; zobaczyli, że jest pusty i uwierzyli w zmartwychwstanie Chrystusa.
Ks. Henryk Młynarczyk