Co niesie tydzień (24 – 30 V)
24 maja – Niedziela Zesłania Ducha Świętego
HISTORIA ZBAWIENIA TO NIEUSTANNA ASYSTENCJA DUCHA ŚWIĘTEGO
Czytania mszalne z wigilii Zesłania Ducha Świętego i z samego dnia tej uroczystości zawierają bardzo wiele różnych myśli. Do wyboru są bowiem różne czytania. Między innymi jest przypomniane opowiadanie o budowie wieży Babel (Rdz 11,1-9), podczas której Pan pomieszał ludzkie języki, tym którzy pragnęli wznieść wieżę wysoką do nieba. Później, przy Zesłaniu Ducha Świętego apostołowie otrzymali dar mówienia różnymi językami aby w Duchu budować wspólnotę.
Inne czytanie (Wj 19,3-8a.16-20b) mówi o tym, że Bóg wezwał Mojżesza na górę Synaj, by tam mu dać dziesięć przykazań, dziesięć słów. Właśnie te dziesięć przykazań, te dziesięć słów to jest język Ducha Świętego, który trafia do wszystkich serc.
Z kolei czytanie z Księgi Ezechiela (Ez 37,1-14) przedstawia wizję, jaką otrzymał, widząc pobite wojsko, które ożyło. Pan kazał Ezechielowi prorokować nad kośćmi, a te kości poskładały się i oblekły w ciało. Kazał mu prorokować do ducha. I duch zstąpił na nich, a ciała ożyły i stanęli na nogach. I tak mówi Pan: Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z waszych grobów, ludu mój.
Z kolei w czytaniu z Księgi proroka Joela (Jl 3,1-5) są słowa: Wyleję Ducha mego na wszelkie ciało, a synowie wasi i córki wasze prorokować będą, starcy wasi będą śnili, a młodzieńcy wasi będą mieli widzenia.
Natomiast w czytaniu Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian (Rz 8,22-27) mówi święty, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia i ze oni, którzy dostali pierwsze dary Ducha, całą istotą wzdychają, oczekując odkupienia ciała. Dodaje, że Duch Święty przychodzi z pomocą naszej słabości.
Natomiast w pierwszym czytaniu „z dnia” z Dziejów Apostolskich (Dz 2,1-11) znajduje się opis tego, jak w Dzień Pięćdziesiątnicy spadł z nieba na apostołów szum, jakby wiatr, jak ukazały się języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić obcymi językami.
W drugim czytaniu z samego dnia świątecznego – z pierwszego Listu Pawła Apostoła do Koryntian (1 Kor 12,3b-7.12-13)– padają bardzo ważne słowa: Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: Panem jest Jezus. To znaczy, ze wiara w Jezusa, w to że On jest człowiekiem i Bogiem, bez pomocy Ducha Świętego jest niemożliwa do zrozumienia. I w sercu wierzymy w to tylko dlatego, że Duch Święty daje nam moc tej wiary.
Z kolei Ewangelia (J 20,19-23) opowiada o tym, jak wieczorem w dniu Zmartwychwstania Chrystus się ukazał uczniom tam, gdzie byli zamknięci. Powiedział: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.
Widzimy w tych wszystkich czytaniach wielorakie działania Ducha Świętego. To działanie Ducha Świętego miało miejsce przez cały czas, od stworzenia świata, natomiast w szczególny sposób Duch Święty ogarnął ziemie w zbawczym działaniu, kiedy został posłany przez Chrystusa w 50 dniu po Zmartwychwstaniu. I działa do dziś. Od tej chwili – można powiedzieć – trwa era Ducha Świętego.
Tylko w Duchu Świętym możemy poznać to, co duchowe i to, co święte
25 maja – poniedziałek – Święto Najświętszej Maryi Panny, Matki Kościoła
NAJŚWIĘTSZE MACIERZYŃSTWO MARYI ZOSTAŁO ZAPOWIEDZIANE W RAJSKIEJ PROTOEWANGELII
W pierwszym czytaniu (Rdz 3,9-15.20) mowa jest o upadku pierwszych rodziców w raju. Zostali oni skuszeni przez węża – czyli przez szatana – i właśnie wtedy, kiedy Bóg wydał wyrok na Adama, Ewę i węża jest też zapowiedź nadejścia Zbawiciela. To co pierwsza Ewa zniszczyła, zostało odnowione i odrodzone w drugiej Ewie,
czyli w Maryi.
Drugie czytanie, pochodzące z Dziejów Apostolskich (Dz 1,12-14) mówi o tym, że po Wniebowstąpieniu Pana Jezusa apostołowie wrócili do Jerozolimy. Przebywali tam w Sali na górze, oczekując Zesłania Ducha Świętego, jak im polecił Pan. Trwali na modlitwie razem z Maryją, Matką Jezusa i Jego braćmi.
Natomiast Ewangelia (J 2,1-11) jest o weselu w Kanie Galilejskiej, kiedy Najświętsza Dziewica zaradziła potrzebom weselników, bo brakło wina. Równocześnie jest to pierwszy cud uczyniony przez Jezusa. Ma on również znaczenie inne, głębsze, ponieważ w Kanie Galilejskiej przy pierwszym cudzie Chrystus przemienił wodę w wino, a dużo później, tuż przed swoją śmiercią, na ostatniej wieczerzy przemienił wino w Swoją Krew. Obie te przemiany mają znaczenie symboliczne.
Jest do wyboru do przeczytania także inna Ewangelia (J19,25-27). W niej Pan Jezus z krzyża powiedział do św. Jana Chrzciciela: Oto Matka twoja. A do Najświętszej Dziewicy: Oto syn Twój. W ten sposób dał rodzajowi ludzkiemu za Matkę Najświętszą Dziewicę.
Jeszcze inne czytanie mówi w Ewangelii o Zwiastowaniu – że Najświętsza Dziewica usłyszała od anioła, że będzie Matką Zbawiciela, że pocznie z Ducha Świętego. Ona jest Oblubienicą Ducha Świętego.
Maryja Matką Kościoła i Oblubienicą Ducha Świętego
26 maja – wtorek
Bogu przyjemne są ofiary serca szczerego i sprawiedliwego
Pierwsze czytanie pochodzi z Księgi Syracydesa (Syr 35,1-12). Autor mówi w nim o ważności ofiar składanych Bogu. Te ofiary, składane w sposób sprawiedliwy i godny, ofiary, które wypływają z serca pobożnego, nie idą w zapomnienie.
Natomiast w Ewangelii według św. Marka (Mk 10,28-31) jest o tym, że za wyrzeczenia jest nagroda. Tak powiedział Chrystus do św. Piotra, który zwrócił się do Niego: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą. – Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci i pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym. I dodał, że wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi.
„Stokrotna” jest Boża odpłata i nieskończona w swojej wielkości
27 maja – środa
MODLITWA PROROKA O NAWRÓCENIE NARODÓW TO WEZWANIE DO PRACY W DUCHU ŚWIĘTYM
W pierwszym czytaniu z Księgi Syracydesa (Syr 36,1.4-5a.10-17)autor w tym fragmencie modli się do Boga o nawrócenie wszystkich narodów, aby bojaźń Boża była ich udziałem. Modli się, aby Pan zgromadził swój lud, by wszyscy na ziemi poznali, że jest on Panem i Bogiem wieków.
Natomiast w Ewangelii (Mk 10,32-45) Chrystus zapowiada swoją mękę. Zapowiedział uczniom, że w Jerozolimie Syn Człowieczy będzie wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie, a oni Go skarzą i na śmierć wydadzą. W tym samym urywku jest prośba Jakuba i Jana do Chrystusa, by umieścił ich po swojej prawej i lewej stronie w królestwie niebieskim. W odpowiedzi usłyszeli: Kielich, który Ja mam pić, pić będziecie; i chrzest, który Ja mam przyjąć, wy również przyjmiecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po Mojej stronie prawej lub lewej, ale dostanie się ono tym, dla których zostało przygotowane. Tak więc kielich czyli mękę, śmierć, męczeństwo otrzymali – jak i inni apostołowie – bo przecież nie może być uczeń nad mistrza. Ale nagrody wybiera już sam Ojciec.
Zakończony jest ten fragment słowami: A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich. Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu.
Pokora i prostota sług Ewangelii to odpowiedź na wezwanie Ducha Świętego
28 maja – czwartek – Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana
TYLKO BÓG PRZEZ DUCHA ŚWIĘTEGO ODMIENIA SERCA SWEGO LUDU
W pierwszym czytaniu z czwartku, z Księgi Jeremiasza (Jr 31,31-34), zapowiada Bóg, że prawo, jakie dał, wypisze swojemu ludowi na sercu. Będzie im Bogiem, a oni będą Mu prawdziwie ludem. Nie będą się musieli wzajemnie pouczać. Bo wszyscy – od najmniejszego do największego – poznają Pana. A On odpuści występki i o grzechach nie będzie wspominał.
Natomiast w Ewangelii (Mk 14,22-25) jest opis ustanowienia Eucharystii. Kiedy Chrystus odmówił błogosławieństwo nad chlebem, podał uczniom, mówiąc: Bierzcie, to jest Ciało Moje. Potem odmówił dziękczynienie nad kielichem, dał im i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: To jest Moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana.
O tym kapłaństwie mówi też pierwsze czytanie (będące czytaniem do wyboru) z Listu do Hebrajczyków (Hbr 10,11-18). Mówi, że Chrystus różni się od kapłanów Starego Przymierza, którzy składali te same ofiary, ale żadną miarą nie mogły one zgładzić grzechów. Jest wręcz przeciwnie – Chrystus złożył jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga i tą jedną ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani. O tym daje świadectwo Duch Święty.
Ofiara Jezusa Chrystusa udoskonala i uświęca, a Duch daje o tym świadectwo
29 maja – piątek
WIERNI BOŻEMU PRAWU POZOSTANĄ W UZNANIU I PAMIĘCI POKOLEŃ
Pierwsze czytanie z Księgi Syracydesa (Syr 44,1.9-13) jest pochwałą wielkich przodków, sławnych ojców, o których pozostała pamięć. I ci sławni, pobożni mężowie są nadal obecni w swoim potomstwie. To potomstwo trzyma się Przymierza, a przez nich ich dzieci, i trwa na zawsze. I otrzymają chwałę.
Natomiast Ewangelia według św. Marka (Mk 11,11-25) odwrotnie, mówi o niegodnym zachowaniu, o wyrzuceniu przez Jezusa przekupniów ze świątyni. Jezus, siłą, której nikt nie mógł się sprzeciwić, wykazał niegodziwe zachowanie w świątyni tych którzy handlowali, nie mając względu na świętość miejsca.
Wcześniej Chrystus przeklął drzewo figowe. Szukał na nim owoców, ale nie znalazł. Gdy uczniowie wracali tą samą drogą wieczorem, drzewo było już uschnięte. Przy tej okazji na pytanie apostołów odpowiedział: Miejcie wiarę w Boga! Zaprawdę, powiadam wam: Kto powie tej górze: Podnieś się i rzuć się w morze!, a nie wątpi w duszy, lecz wierzy, że spełni się to, co mówi, tak mu się stanie. Dlatego powiadam wam: Wszystko, o co w modlitwie prosicie, stanie się wam, tylko wierzcie, że otrzymacie. Ale stając do modlitwy musicie wszystko przebaczyć, aby i wam zostały przebaczone grzechy.
Wiara mocna i czysta nie dopuszcza zwątpienia
30 maja – sobota
SZUKAJĄCY SZCZERZE MĄDROŚCI, ODNAJDUJĄ JĄ W ZACHOWANIU PRAWA BOŻEGO I CZYSTOŚCI DUSZY
W pierwszym czytaniu z Księgi Syracydesa (Syr 51,12-20) jest o szukaniu mądrości. Autor opisuje, jak od młodości szukał mądrości. Szukał i w końcu znalazł ją. Temu, który dał mu tę mądrość, chce oddać cześć. Dusza jego walczyła o tę mądrość z całą starannością zachowywania prawa; ręce wyciągał do góry i błędy przeciwko mądrości opłakiwał. Skierował ku niej swoją duszę i znalazł ją dzięki czystości.
Natomiast w Ewangelii ze świętego Marka (Mk 11,27-33) jest o tym, skąd pochodzi władza Jezusa. Kiedy chodził po świątyni, przystąpili do niego arcykapłani, pytając: Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę, żeby to czynić? (Oczywiście dotyczyło wypędzenia przez Chrystusa kupców ze świątyni). W odpowiedzi Chrystus zada im trudne pytanie: Czy chrzest Janowy pochodził z nieba, czy też od ludzi? Rzekli, że tego nie wiedzą… Nie mogli bowiem powiedzieć, że pochodzi od ludzi, bo wtedy narazili by się tłumowi, który uważał Jana za proroka. Natomiast gdyby powiedzieli, że chrzest ten pochodził z nieba, Chrystus mógłby im zarzucić, że nie wierzą Jemu samemu, którego Jan wskazywał jako Mesjasza.
To koreluje z pierwszym czytaniem, które mówi o mądrości. Chrystus w Swej mądrości nieraz uciszał faryzeuszów, którzy nie wiedzieli , co mają powiedzieć, bo to wszystko ich przerastało. Mądrość z Chrystusem była nieustannie.
Nikt nie mógł sprostać mądrości Chrystusa, bo On znał całą prawdę o człowieku
Ks. H. Młynarczyk